Image
प्रज्ञेचा शोध की पदव्यांचा बाजार? – एका नव्या शैक्षणिक क्रांतीची गरज प्रत्येक मनुष्य एका विशिष्ट जन्मजात ओढीसह (Natural Inclination) जन्माला येतो. बौद्धिक प्रगल्भता ही केवळ प्रयत्नसाध्य नसून ती उपजत असते. जर केवळ प्रयत्नांनी कोणीही काहीही बनू शकला असता, तर आज गल्लीतले सर्व विद्यार्थी ‘अल्बर्ट आईन्स्टाईन’ झाले असते. पण वास्तव वेगळे आहे. "आजची शिक्षण पद्धती माणसाची नैसर्गिक प्रज्ञा ओळखण्याऐवजी तिला एका ठराविक साच्यात कोंबण्याचा प्रयत्न करत आहे." १. आजच्या शिक्षण पद्धतीची शोकांतिका शाळा आणि महाविद्यालये केवळ ‘माहितीचे साठे’ तयार करत आहेत. सृजनशीलतेचा विकास करण्याऐवजी मेंदूवर नाहक ताण दिला जात आहे. आजचे शिक्षण ‘सेवा’ देणारे तज्ज्ञ घडवण्याऐवजी, ‘पैसा’ कमावणारे रोबोट तयार करत आहे. पदवी मिळवण्यामागे सेवा हा भाव नसून पैसाच प्रेरणा ठरत आहे. २. कौशल्यपूर्ण आणि थेट शिक्षण: काळाची गरज आपल्याला अशा शिक्षण व्यवस्थेची गरज आहे जिथे शिक्षण केवळ पुस्तकी न राहता प्रत्यक्ष अनुभवाधार...

भारताची वास्तविक आर्थिक स्थिती – एक वास्तव

भारताची वास्तविक आर्थिक स्थिती – एक वास्तव

लेखक: अरुण रामचंद्र पांगारकर
प्रणेता, आदर्श अर्थ वितरण प्रणाली चळवळ

आज भारतातील सामाजिक-आर्थिक स्थिती पाहता, एक गोष्ट प्रकर्षाने लक्षात येते की, इथे कष्ट करणारा माणूस उपाशी आहे आणि फसवणूक करणारा माणूस श्रीमंत आहे.

कृषी, श्रम, लघु उद्योग, कुटुंब व्यवसाय अशा क्षेत्रात प्रत्यक्ष कष्ट करणारा माणूस खऱ्या अर्थाने देशाचे उत्पादन वाढवतो, परंतु त्यालाच आर्थिक फटका बसतो. त्याउलट, दलाली, वकीली, बिनकामाचे सल्ले देणे, जाहिरातबाजी, आणि केवळ टक्केवारीवर उभे राहिलेले व्यवसाय भरभराटीत आहेत.

खरे देशसेवक आज हालअपेष्टांत आहेत, तर राजकारण, धर्मकारण आणि मीडिया क्षेत्रातील अनेक लोक ऐशोआरामात आहेत. ही स्थिती 'चोर भामटे तुपाशी, कष्टकरी उपाशी' या वाक्याची आठवण करून देते.

१) कृषी क्षेत्र:

शेतकऱ्याच्या कष्टामुळे अन्नधान्य उत्पादन होते. पण त्याच्या उत्पादनाची किंमत व्यापारी आणि दलाल ठरवतात. शेवटी, शेतकरी कर्जबाजारी होतो आणि आत्महत्येकडे वळतो.

२) मजूर वर्ग:

कारखाने, बांधकाम, शेती, वाहतूक, सफाईकाम, हातगाडीवाले, हमाल हे सगळे श्रमिक वर्ग देशासाठी मूलभूत काम करतात. पण त्यांना न्यूनतम वेतन, सामाजिक सुरक्षेचा अभाव आहे.

३) लघु व कुटुंब व्यवसाय:

रोज काम करून पोट भरणारे अनेक व्यावसायिक — जसे की टपरीवाले, फेरीवाले, शिवणकाम, सुतारकाम करणारे — हे शिस्तबद्ध मेहनती लोक असतात. पण सवलती व सरकारी योजनांपासून दूर राहतात.

४) नोकर वर्ग:

सरकारी व खासगी कार्यालयांमध्ये काम करणारे मध्यमवर्गीय लोक टॅक्स भरतात, परंतु महागाई व भ्रष्टाचारामुळे त्यांचे जीवनमान घटते.

५) भ्रष्ट यंत्रणा:

सरकारी योजना, अनुदाने, सबसिडी, कर्ज योजना या सर्व ठिकाणी दलाल आणि भ्रष्ट अधिकाऱ्यांचा प्रभाव असतो. त्यामुळे योजनांचा लाभ गरजूंपर्यंत पोहोचत नाही.

६) माध्यमे आणि जाहिरात:

खऱ्या बातम्या दडपल्या जातात आणि मनोरंजन व जाहिरातींना जास्त महत्त्व दिलं जातं. त्यामुळे लोकांच्या मूलभूत प्रश्नांकडे दुर्लक्ष होतं.

७) धर्म आणि अध्यात्म:

संतांचे विचार सेवा, दया, माणुसकी यावर होते. पण आजच्या धर्मगुरूंचे उद्दिष्ट पैसे कमावणे आणि अनुयायी वाढवणे हे झाले आहे. धार्मिक क्षेत्रातून समाजपरिवर्तन न होता फक्त विभाजन घडते.

८) निष्कर्ष:

आजचा भारत असा आहे की जे देशासाठी निःस्वार्थ सेवा करतात, त्यांना दुर्लक्षित केलं जातं आणि जे फक्त स्वतःच्या फायद्यासाठी काम करतात त्यांचं सत्ताधारी वर्गात स्वागत होतं.

या विषमतेवर उपाय म्हणजे – आदर्श अर्थ वितरण प्रणाली – जी उत्पादनानुसार आणि श्रमाच्या मूल्यानुसार संपत्तीचं वाटप सुयोग्य करते.

लेखक: अरुण रामचंद्र पांगारकर
प्रणेता, आदर्श अर्थ वितरण प्रणाली चळवळ

p><

Comments

Popular posts from this blog

✍️ अखेर अवतरली गंगा; शिवपिंडीवरील रक्ताभिषेक पावन झाला लोकप्रतिनिधींच्या भगीरथ प्रयत्नांना यश

भारतातील शेती व्यवसाय: बाजारभाव जुगारासारखा का झाला? इतर देशांतही अशीच परिस्थिती आहे का?

MSP क्यों आवश्यक है?